In het NRC stond dit weekend het artikel over Arthur Gotlieb, de senior beleidsmedewerker die werkte bij de Nederlandse Zorgautoriteit en begin dit jaar zelfmoord heeft gepleegd. Hij heeft een uitgebreid document nagelaten waarin hij beschrijft wat er mis is bij de NZa en hoe hij behandeld is door zijn leidinggevenden. Een dossier waaraan hij vanaf 2012 is begonnen, omdat hij merkte dat zijn leidinggevenden hem eruit willen werken.
De vraag die mij bekroop bij het lezen van dit drama was: had P&O wat moeten of kunnen doen en zo ja, wat dan?
Wat is er aan de hand? Vanaf 2000 werkt Arthur Gotlieb bij de voorganger van de NZa. Tot 2010 met veel plezier en tot tevredenheid van zijn leidinggevenden en de klanten. Arthur is het prototype van de hardwerkende ambtenaar die zijn zaken grondig onderzoekt en goed onderbouwd.
Vanaf 2010 verandert dat. De cultuur bij de NZa verandert in een afrekencultuur. Rapporten moesten snel en inventief, niet langer gedegen. Arthur voelt zich miskend en wordt tegengewerkt. Begin 2011 krijgt hij zijn eerste negatieve beoordeling. Hem worden trainingen en ontplooiingskansen geweigerd, aanvragen voor opleidingen en overleg worden genegeerd, beoordelingen komen onzorgvuldig tot stand en gesprekken in het kader van de HRM-cyclus worden geweigerd. Arthur doet een beroep op de afdeling P&O. Hij stuurt diverse mails. Geeft aan dat hij hulp nodig heeft, maar krijgt geen enkele reactie. Hij concludeert dat van P&O niets te verwachten valt.
Begin 2013 wordt Arthur overgeplaatst naar een andere afdeling. Zijn nieuwe leidinggevende negeert hem. Hij reageert niet op mails van Arthur, vergeet afspraken die hij met hem heeft en weet niet wat er besproken moet worden. Eind 2013 krijgt Arthur opnieuw een negatieve beoordeling. Nu zijn 12 van de 21 punten onvoldoende. Tijdens het beoordelingsgesprek weet zijn leidinggevende niet te motiveren waarom de punten onvoldoende zijn. Een maand later levert Arthur zijn dossier in als bezwaarschrift tegen de negatieve beoordeling. Op de laatste pagina van zijn dossier stelt hij het hele managementteam verantwoordelijk voor de situatie waarin hij verkeert. Twaalf dagen later pleegt hij zelfmoord.
Zoals ik al aangaf, had P&O wat moeten of kunnen doen en zo ja, wat dan? En als we het wat breder bekijken, welke rol heeft P&O in het algemeen bij misstanden in de organisatie en bij klokkenluiders in het bijzonder?
Mijn mening hierover is, dat (de afdeling) P&O er primair is om de leidinggevenden te ondersteunen en te faciliteren. Als de leidinggevende zijn of haar werk goed doet, betekent dat dat de medewerker fluitend aan het werk is. En dat betekent ook dat de organisatie zo veilig is dat de medewerker misstanden bij de leidinggevende aankaart. Uit bovenstaand relaas blijkt helaas dat niet alle organisaties en leidinggevenden er zo over denken. Als dat zo is, dan moet P&O het geweten van de organisatie zijn. Dan moet P&O de betrouwbaarheid van de organisatie bewaken. En zorgen voor een vangnet voor de klokkenluider.
Is jouw organisatie veilig genoeg of is P&O het geweten van de organisatie? Laat hieronder je reactie achter.
No comments yet.